جمعه 24 / 3 / 1387 - روز 16

بهش گفتم

یه حماقت بزرگ دیگه مو

اشک تو چشاش جمع شد

تحمل بغض صداش برام وحشتناک بود

اما باید می گفتم

یه جور تعهد

وابستگی

نمی دونم

باید می گفتم

نمی تونستم چیزی بش نگم

گرچه می دونستم داغون می شه

و شد

حتی بیش از اونی که فکر می کردم

ازش خواستم کمکم کنه

گفتم نمی خوام بد باشم

نمی خوام حماقت کنم

خواهش کردم مجبورم کنه

بهم گفت اگه دوباره برگردم باید فراموشش کنم

وحشتناک بود

وحشتناک ترین جمله

اما بهش نیاز داشتم

در حالی که میکروفن را قطع کرده بودم تا صدای اشک هامو نشنوه

قول دادم

یه قول واقعی

که همه چیو بزارم کنار

همه ی اشتباهاتو

بهم گفت منظورش رسوله نه همه ی دنیا

قسم خورد کنارم می مونه تا وقتی بخوام

تا زمانی که یه عشق واقعی برام به وجود بیاد

چیزی که عذابم نده

چیزی که ممکنه خودش باشه

و شایدم یکی که . . .

نمی دونم